niedziela, 17 maja 2015

Rozdział 22

11 lipca
      Kupuję ziomki, zmieniając apteki. Już poznaję farmaceutów i staram się, by mnie nie zapamiętali. Dlaczego? Filip mi o tym powiedział. Nie ma go teraz w Szczecinie, ale jego duch jest stale przy mnie.
      Jak najdłużej mam się wystrzegać kontaktów z milicją. Przecież nie robię nikomu nic złego. Może tylko sobie. Do południa odsypiam narkotyk. Nigdy dotąd nie miałam tak dobrego snu. Gdy rodzice wracają z pracy, wychodzę z domu. Mówię, że idę do kina lub koleżanki. Ufają mi.
      A ja chodzę i patrzę. Patrzę stale na innych i nie chcę myśleć. Chcę tylko patrzeć.
      Dlaczego lubię być sama?


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz